Symphony X: Iconoclast
De evolutie die Symphony X doorheen de jaren heeft doorstaan staat bij momenten loodrecht op de meer commerciële aanpak en toegankelijkheid die andere bands hanteren. Vanaf ‘V: The Mythology Suite’ is Symphony X gaan kiezen voor een hardere, scherpere kant in hun muziek. Op laatstgenoemd album, en het album nadien (The Odyssee) staan wel nog steeds symfonieën meer centraal. Vanaf het album ‘Paradise Lost’ werd resoluut gekozen voor meer agressie, een stem die hier naadloos bij aansluit waardoor er bij momenten met een bijna grunt gezongen wordt in plaats van een “janetterige” hoge stem die zo vaak voorkomt bij vele heavy metalbands.
Het is misschien ook de zang van Sir Russel Allen dat Symphony X doet onderscheiden van andere bands. En juist door die hardere kant voel ik mezelf bijzonder aangetrokken.
Het album ‘Iconoclast’ is dan ook een perfecte opvolger van ‘Paradise Lost’ waarbij de lijn verder werd doorgetrokken. Met andere woorden, Symphony X brengt het woord HEAVY terug in Heavy Metal, opgediend met een gezonde portie progressie, met de verplichte rare tijden, harmonieën en zanglijnen.
Kortom, de fans van Symphony X zullen het album met open armen ontvangen. Meezingers, headbangstukken en agressie zijn nu nog meer de hoofdingrediënten van dit prachtige album. Spijtig genoeg zal het album niet eindigen als beste van het jaar, hiervoor is de concurrentie te sterk, maar het zal al bij al zeer hoog eindigen (voor mij persoonlijk dan). De mensen die nooit fan van Symphony X zijn geweest, zullen het met dit album ook niet worden. Wat niet wegneemt dat men het geen kans mag geven, er kunnen altijd verrassingen tussen zitten.
Zo is het titelnummer en tevens openingsnummer van bijna 11 minuten een knap staaltje van vakmanschap. Hierbij wordt de toon ook onmiddellijk gezet en is het duidelijk wat men gaat krijgen voor de rest van het album. Lekker harde, mooi uitgebalanceerde nummers waarvan de tijd moet gaan uitmaken welke nu de echte uitschieters gaan worden. Het niveau op het hele album (of dubbel album al naargelang de gelimiteerde versie) staat van de eerste seconde op grote hoogte en blijft daar tot de allerlaatste. In de radiospeler hierboven vindt u het hard een groovende ‘Dehumanized’, alsook het enorm catchy en vooral typisch Symphony X nummer ‘Light Up The Night’ en als bonus ook ‘The Lords of Chaos’. Buiten deze 3 zijn nog steeds 9 andere te ontdekken, maar dat laat ik aan jullie zelf over!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten