Devin Townsend: Deconstruction

Devin Towsend laat zijn 3de meest destructieve hoofdstuk los op de mensheid.
Al mijn vingers en duimen komen te kort om af te likken tijdens mijn eerste blootstelling.
Het allereerste nummer Praise The Lord begint nogal rustig totdat drummer Ryan van Poederooyen de beat erin brengt, ook het volume van het nummer komt lichtjes omhoog en ontaard in een oorgasme van geweld, drukte en bizarre zanglijnen.
Na het overweldigend einde komt er terug een rustmoment wat overglijdt in het tweede nummer Stand. Het nummer waar Mikael Äkerfeldt zich op laat horen. Subliem moment tijdens het nummer is een tempowisseling te bizar voor woorden, maar dat is ter ontdekking voor de gelukkigen onder ons die de CD een luisterbeurt mogen geven. Het nummer Juular (met zanger Ihsahn) bevat pompende trompetten waaronder beestdrummer Dirk Verbeuren laat horen wat hij allemaal kan op een drumstel. BLAST zoals het hoort! God Damns You!
Een vriend heeft me ooit gezegd dat hij Devin Townsend moulin-rouge metal vond. En hij kon niet meer gelijk hebben, vooral op het nummer Juular. Planet of the Apes, het vierde nummer begint al vrij snel. Dit keer met zanger Tommy Rogers (Between the buried and me). En 1 zin in de tekst moet gequote worden:
while we all have lots of bands who influence still... we all rip of Meshuggah!!! (incl. het logo van meshuggah). Voor de rest is het voor en gewone sterveling onmogelijk om ook maar iets logica in de teksten te vinden, laat staan verstaan. En het wordt me bij deze duidelijk dat 1 enkele luisterbeurt lang niet genoeg is om de CD te beoordelen. Dus alle reviews die tot heden gemaakt zijn deugen gewoon niet. Verder de nummers bespreken gaat geen zin hebben. Net als Salman Rushdie's "De Duivelsverzen" is het van kapitaal belang regelmatig opnieuw te beginnen om het geheel ook maar voor 1/10de te kunnen vatten.
Begrijp me niet verkeerd het is genieten van voor tot achter, en zal uitgroeien tot een van de beste albums in mijn collectie. Maar de trip doorheen het album is zo een avontuur dat het niet mogelijk is tegelijkertijd een review ervan te schrijven. Later misschien een meer nuttige bespreking. Ziltoid was raar, Deconstruction doet het nog eens 20 keer over! Absolute TOP!
Toch even verder. Het zesde nummer Sumeria wordt gigantisch verrijkt door de zanger van Gojira, en my god...
En nu de stilte gevallen is, blijf ik achter zonder woorden... Voor dit album zullen nooit woorden genoeg bestaan om het juist te bespreken... Mijn excuses, jullie zullen het zelf moeten ervaren (voor wie durft!).

PS: een kleine aanvulling voor de liefhebbers. Het nummer The Mighty Masturbator (met Greg van Dillinger Escape Plan!)rond 15:00 ongeveer komt jawel ZILTOID THE OMNISCIENT even ter sprake... Een glimlach was niet te onderdrukken.

Hell - Human Remains

Hell krijgt eindelijk alle succes wat ze verdienen, net nu in een periode waarin occulte heavy metal een heftige opkomst in metal kent. Het verhaal van Andy Sneap en de leden van HELL is bekend, dus men kan gerust zijn dat de productie gewoon glashelder is en langs alle kanten knalt. Goeie nummers, een echte groeiplaat, ondersteund door uitstekende zang, gekenmerkt door het theatrale aspect van David Bower (broer van gitarist Kev Bower).
Afwisseling in stijlen, conceptuele tussenstukken, tempo en songstructuren, het duurt even eer de plaat doordringt. Het resultaat is een verfrissende plaat door ervaren rotten die 30 jaar later hun debuut opnieuw uitbrengen.

Crowbar: Sever The Wicked Hand

Crowbar: Sever The Wicked Hand

Langzaam, stug en loodzwaar zijn hier de adjectieven van toepassing. Tot zover deze les in de Nederlandse taal. Daar ikzelf nooit verkocht ben geraakt aan Crowbar is het schrijven van een nuttige review over deze nieuwste tank “Sever The Wicked Hand” niet zo evident.
Toegegeven het gaat er allemaal netjes in gelijk zoete koek en laat je grijpen naar de repeat button na afloop van het laatste nummer. Ik ga echter de verrassing niet verpesten door elk nummer apart te bespreken, de echte Crowbar fans van weleer zullen sowieso een meer gefundeerde mening kunnen vormen over elk nummer en een betere vergelijking kunnen maken met hun vorig werk.
Hoe zwaar alles ook klinkt, af en toe worden de tempo’s ook eens opgedreven zodat de hele CD boeiend blijft tot op het einde. Een uitschieter is vooral The Cemetary Angels, en dan zeker na het “BRING IT DOWN” stuk, maar over de hele lijn zit het album wel snor. Voor de mensen die misschien eens gedacht hadden dat deze CD eens moest beluisterd worden omdat ze Crowbar nog kennen van vroeger, grijp uw kans en misschien kunnen jullie wel eens bijzonder aangenaam verrast worden.

Kopafbijter: Evergrey: Glorious Collision

Als eerste opname in onze lijst van schitterende albums komt Evergrey: Glorious Collision.


Na hun overweldigend concert op 26 mei in de Ginsert in Genk was ik wel verplicht hun laatste album aan te schaffen bij de merchandise stand. Evergrey is voor mij altijd een band geweest die ik sinds hun 3de album: “In Search Of The Truth” ben blijven volgen. Toch, om de een of andere reden konden ze me nooit een heel album aan een stuk boeien. Ergens na 3 kwart verloor ik altijd de interesse.
Nu, bij hun 9de album is er iets gebeurd wat de groep van Zweden zeker geen windeieren heeft gelegd. Na een fikse ledenwissel in de band komt Evergrey op de proppen met een soort van upgrade van progressieve / heavy metal. De formule van hun nummers is nog steeds dezelfde, maar dit keer slagen ze er wel in om de aandacht bij het album te houden tot het bittere einde. Het snare geluid is voor mij persoonlijk HET snare geluid van de eeuw, Englund’s stem is perfect in de mix gebracht en alle instrumenten staan mooi uitgebalanceerd in de eindmix.
Maw een album waar totaal niets op aan te merken is, buiten het feit dat het spijtig is dat het geen 4 dubbel album geworden is. Glorious Collision is goed op weg om voor mij persoonlijk het beste album van dit jaar te worden (ondanks het feit dat de concurrentie behoorlijk groot aan het worden is).

Introductie

Het jaar is bijna half voorbij, ofwel, we hebben nog net iets meer dan een half jaar te gaan, dus het wordt tijd om al een aantal beste albums van 2011 onder de loep te nemen.
Via deze blog zullen we u proberen te blijven inlichten over goed albums en dit via reviews, een radiospeler die jullie naar hartelust kunnen bedienen en nog wat andere randinformatie.

Nog even ter info, vindt u dat een album vergeten werd te vermelden als beste rock of metal albums van het jaar, zorg dat u ons zeker hierover inlicht zodat het nodige gedaan kan worden.

Merci voor de medewerking en enjoy these albums!