Devin Townsend: Deconstruction

Devin Towsend laat zijn 3de meest destructieve hoofdstuk los op de mensheid.
Al mijn vingers en duimen komen te kort om af te likken tijdens mijn eerste blootstelling.
Het allereerste nummer Praise The Lord begint nogal rustig totdat drummer Ryan van Poederooyen de beat erin brengt, ook het volume van het nummer komt lichtjes omhoog en ontaard in een oorgasme van geweld, drukte en bizarre zanglijnen.
Na het overweldigend einde komt er terug een rustmoment wat overglijdt in het tweede nummer Stand. Het nummer waar Mikael Äkerfeldt zich op laat horen. Subliem moment tijdens het nummer is een tempowisseling te bizar voor woorden, maar dat is ter ontdekking voor de gelukkigen onder ons die de CD een luisterbeurt mogen geven. Het nummer Juular (met zanger Ihsahn) bevat pompende trompetten waaronder beestdrummer Dirk Verbeuren laat horen wat hij allemaal kan op een drumstel. BLAST zoals het hoort! God Damns You!
Een vriend heeft me ooit gezegd dat hij Devin Townsend moulin-rouge metal vond. En hij kon niet meer gelijk hebben, vooral op het nummer Juular. Planet of the Apes, het vierde nummer begint al vrij snel. Dit keer met zanger Tommy Rogers (Between the buried and me). En 1 zin in de tekst moet gequote worden:
while we all have lots of bands who influence still... we all rip of Meshuggah!!! (incl. het logo van meshuggah). Voor de rest is het voor en gewone sterveling onmogelijk om ook maar iets logica in de teksten te vinden, laat staan verstaan. En het wordt me bij deze duidelijk dat 1 enkele luisterbeurt lang niet genoeg is om de CD te beoordelen. Dus alle reviews die tot heden gemaakt zijn deugen gewoon niet. Verder de nummers bespreken gaat geen zin hebben. Net als Salman Rushdie's "De Duivelsverzen" is het van kapitaal belang regelmatig opnieuw te beginnen om het geheel ook maar voor 1/10de te kunnen vatten.
Begrijp me niet verkeerd het is genieten van voor tot achter, en zal uitgroeien tot een van de beste albums in mijn collectie. Maar de trip doorheen het album is zo een avontuur dat het niet mogelijk is tegelijkertijd een review ervan te schrijven. Later misschien een meer nuttige bespreking. Ziltoid was raar, Deconstruction doet het nog eens 20 keer over! Absolute TOP!
Toch even verder. Het zesde nummer Sumeria wordt gigantisch verrijkt door de zanger van Gojira, en my god...
En nu de stilte gevallen is, blijf ik achter zonder woorden... Voor dit album zullen nooit woorden genoeg bestaan om het juist te bespreken... Mijn excuses, jullie zullen het zelf moeten ervaren (voor wie durft!).

PS: een kleine aanvulling voor de liefhebbers. Het nummer The Mighty Masturbator (met Greg van Dillinger Escape Plan!)rond 15:00 ongeveer komt jawel ZILTOID THE OMNISCIENT even ter sprake... Een glimlach was niet te onderdrukken.