Na hun overweldigend concert op 26 mei in de Ginsert in Genk was ik wel verplicht hun laatste album aan te schaffen bij de merchandise stand. Evergrey is voor mij altijd een band geweest die ik sinds hun 3de album: “In Search Of The Truth” ben blijven volgen. Toch, om de een of andere reden konden ze me nooit een heel album aan een stuk boeien. Ergens na 3 kwart verloor ik altijd de interesse.
Nu, bij hun 9de album is er iets gebeurd wat de groep van Zweden zeker geen windeieren heeft gelegd. Na een fikse ledenwissel in de band komt Evergrey op de proppen met een soort van upgrade van progressieve / heavy metal. De formule van hun nummers is nog steeds dezelfde, maar dit keer slagen ze er wel in om de aandacht bij het album te houden tot het bittere einde. Het snare geluid is voor mij persoonlijk HET snare geluid van de eeuw, Englund’s stem is perfect in de mix gebracht en alle instrumenten staan mooi uitgebalanceerd in de eindmix.
Maw een album waar totaal niets op aan te merken is, buiten het feit dat het spijtig is dat het geen 4 dubbel album geworden is. Glorious Collision is goed op weg om voor mij persoonlijk het beste album van dit jaar te worden (ondanks het feit dat de concurrentie behoorlijk groot aan het worden is).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten